Χάτσικο

της Έλενας Φλ.

Αν με ρωτούσαν ποια είναι η ταινία που με αντιπροσωπεύει περισσότερο θα απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη, τη ταινία Χάτσικο. Ο λόγος δεν είναι κανένας άλλος παρά ότι η ταινία σχετίζεται με έναν σκύλο, που είναι το αγαπημένο μου ζώο. Ο Χάτσικο ήταν ένας λευκός σκύλος ο οποίος γεννήθηκε το 1923, στην Ιαπωνία. Έγινε διάσημος για την αξιοθαύμαστη αφοσίωση στο αφεντικό του, στον οποίο έμεινε πιστός για όλη του τη ζωή.

Αρχικά, η ταινία αυτή μας παρουσιάζει τον δεσμό που είχε αποκτήσει ένας καθηγητής με ένα αδέσποτο σκύλο. Αναλυτικότερα, αυτός ο άνθρωπος βρήκε στο δρόμο τον Χάτσικο και τον πήρε μαζί του και τον μεγάλωσε. Μετά από πολλά χρόνια που ζούσαν μαζί και ακολουθώντας τις ίδιες συνήθειες, ο καθηγητής έχασε τη ζωή του ξαφνικά. Όμως ο Χάτσικο συνέχιζε να κάνει τη διαδρομή που έκαναν καθημερινά μαζί και τον περίμενε έξω από το σταθμό του τρένου, να επιστρέψει. Ενώ τα χρόνια περνούσαν ο Χάτσικο εξακολουθούσε να μένει στο ίδιο σημείο ώσπου μια μέρα έχασε και ο ίδιος τη ζωή του φέρνοντας στεναχώρια στους ανθρώπους που τον παρακολουθούσαν καθημερινά. Σε αυτό το σημείο χτίστηκε προς τιμήν του ένα άγαλμα που τον απεικόνιζε.

Η ταινία ‘’Χάτσικο’’ είναι μία άκρως συναισθηματική ταινία, με διδακτικό χαρακτήρα και αυτό γιατί μας δείχνει τον δεσμό που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ των ζώων και των ανθρώπων ,την πίστη τους απέναντι στον άνθρωπο που τα φροντίζει αλλά και το πως αλλάζει η ζωή μας έχοντας ένα ζώο δίπλα μας. Επίσης, υπάρχει η έντονη συγκίνηση που βιώνουν τα κοντινά πρόσωπα εξαιτίας του θανάτου του πρωταγωνιστή αλλά και του Χάτσικου. Αυτό όμως που μας περνάει ως σημαντικό μήνυμα αυτή η ταινία, είναι πως τα ζώα είναι οι πιο έμπιστοι φίλοι του ανθρώπου.