Η χελώνα κι ο λαγός

της Ειρήνης

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό ζούσε μια χελώνα κι ένας λαγός.

Η χελώνα είχε έναν μεγάλο, όμορφο κήπο γεμάτο φρούτα και λαχανικά. Μαρούλια, καρότα, ραπανάκια, μήλα, πορτοκάλια ήταν μόνο λίγα από τα είδη που καλλιεργούσε. Η χελώνα όμως κουραζόταν πολύ, γιατί ο κήπος ήταν μεγάλος και τον φρόντιζε μόνη της.

Εκεί κοντά ζούσε κι ένας λαγός. Τα βράδια ο λαγός τρύπωνε στον κήπο της χελώνας και της έτρωγε τα λαχανικά. Μια μέρα η χελώνα αποφάσισε να βάλει μια παγίδα, για να πιάσει τον κλέφτη. Την επόμενη νύχτα, που ο λαγός πήγε να κλέψει, πιάστηκε στην παγίδα.

"Βοήθεια, Βοήθεια!", φώναξε ο λαγός.

"Τι νομίζει ότι κάνεις, λαγέ;" είπε η χελώνα η χελώνα. "Ξέρεις με πόσο κόπο τα καλλιέργησα;"

"Συγγνώμη, κυρά - Χελώνα. Τα λαχανικά σου είναι τόσο λαχταριστά και δεν μπορώ να αντισταθώ! Εγώ δεν έχω δικό μου κήπο." είπε ο λαγός.

Η χελώνα στάθηκε για λίγο και του είπε: "Λαγέ, αντί να κλέβεις δε θα ήταν καλύτερο να δουλεύεις μαζί μου και να παίρνεις λαχανικά για ανταμοιβή;"

"Θα ήθελα πολύ!" απάντησε ο λαγός.

Από εκείνη την ημέρα και μετά η χελώνα κι ο λαγός έγιναν φίλοι, καλλιεργούσαν τον κήπο κι έτρωγαν παρέα και ευτυχισμένοι.