Ο Άη Βασίλης και τα πούπουλα

της Σίλειας

Μια φορά κι έναν καιρό στον Βόρειο Πόλο ζούσε ο Άη Βασίλης με τη γυναίκα του κι εκατομμύρια ξωτικά που τον βοηθούσαν κάθε χρόνο να φτιάξει τα δώρα που θα μοίραζε στα παιδιά όλης της γης.

Εκείνη τη χρονιά ο Άη Βασίλης διάβασε τα γράμματα των παιδιών και είδε ότι τα περισσότερα ήθελαν λούτρινα ζωάκια. Χάρηκε, γιατί ήταν εύκολο να γίνουν και δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Έστειλε το πιο μικρό ξωτικό να δει αν φτάνουν οι προμήθειές το, για να τα φτιάξουν.

Σε λίγη ώρα αυτό γύρισε και του είπες: "Άη Βαθίλη, Άη Βαθίλη τέλοθ τα πούπουλα!" και έβαλε τα κλάματα.

Και τώρα; Πώς θα γέμιζαν τα λούτρινα ζωάκια;

Ο Άη Βασίλης του είπε να μην κλαίει αλλά προβληματίστηκε. Πού θα έβρισκε τα πούπουλα;

Γρήγορα βρήκε τη λύση! Σκέφτηκε να πάει να ζητήσει από τις χήνες της λίμνης να τον βοηθήσουν. Έτσι κι έκανε. Αλλά, όταν πήγε εκεί, η πρόεδρος των χηνών του είπε: "Βεβαίως να σας δώσουμε πούπουλα, αλλά εσύ τι θα μας δώσεις για αντάλλαγμα;"

"Εγώ", είπε ο Άη Βασίλης, "το μόνο που έχω είναι τα ξωτικά μου. Μη τα βλέπετε μικρά, μπορούν να κάνουν πολλά μεγάλα πράγματα".

"Η αλήθεια είναι", συνέχισε η πρόεδρος των χηνών, " ότι ήρθε γρήγορα ο χειμώνας και δεν προλαβαίνουμε να φτιάξουμε τις φωλιές μας".

Τότε ο Άη Βασίλης έδωσε τα ξωτικά του και αυτά βοήθησαν τις χήνες να φτιάξουν τις φωλιές τους και ο Άη Βασίλης είχε τα πούπουλα που ήθελε!

Φέτος σκεφτόμουν να του ζητήσω μία κιθάρα, αλλά λέτε να του τελείωσαν οι χορδές και να τη πληρώσουν τα αλογάκια;